معنی شرب شرب - جستجوی لغت در جدول جو

شرب شرب

(چَ چَ)

کنایه از لطف گفتار و نازکی رفتار. کنایه از رفتار و گفتاری نرم و فریبنده، بطور مهربانی و چاپلوسی در اظهار محبت:
اندرآمد مرد با زن چرب چرب
گنده پیر از خانه بیرون شد به ترب.
رودکی

لغت نامه دهخدا

شرباشرن

(شَ شَ رَ)

آغازکننده شر. مباشر شر. که شر انگیزد. که تواند شر آغازد، مقدمهالجیش و هر اول فوج که اول بر مخالف آویزد و جنگ اندازد و این لفظ ترکی است. (آنندراج) (بهار عجم). پیش جنگ. (فرهنگ نظام) :
آغاز ملاقات بتان کن به هوس
شرباشرن مصاحبت حرص و هواست.
سعید اشرف.
از پی جنگ چو چشمش صف مژگان بندد
فتنه شرباشرن و فوج نگاهش طرح است.
میر صیدی

لغت نامه دهخدا

شرغ شرغ

(شَ رَ شَ رَ / شَ شَ)

بانگ بهم خوردن دو چیز. (یادداشت مؤلف). شرق شرق. رجوع به شرق شرق شود

لغت نامه دهخدا

شره شره

(شِرْ رَ شِرْ رَ)

در تداول عامه، پاره پاره (جامه). (یادداشت مؤلف). شرمبه شرمبه. شرنبه شرنبه. لقمه لقمه. تکه تکه. رجوع به شرمبه شود

لغت نامه دهخدا

شرق شرق

(شَ رَ شَ رَ / شَ شَ)

نام آواز زدن سیلی های سخت پیاپی. نام آواز کوفتن در بسختی و پیاپی. (یادداشت مؤلف). رجوع به شرق و شرغ شرغ شود